کتاب النصیر لمن استنصر فی النحو به قلم علی نصیری به آموزش زبان عربی و بیان نکاتی از جمله "بیانی جامع و فراگیر از علم نحو" و "بیان اختلاف فتاوای نحویون در مسائل قابل توجه" میپردازد.
در بخشی از کتاب النصیر لمن استنصر فی النحو می خوانیم:
اسم از لحاظ تعریف و عدم تعریف به دو قسم تقسیم میشود:
١. نکره
شارح در اینجا برای نکره دو تعریف ذکر کرده است:
الف): نکره اسمی است که «آل» تعریف قبول میکند و به وسیله آن معرفه میشود. مانند الرجل». بنابراین «عباس» نکره نیست زیرا به سبب «ال» معرفه نشده است.
ب) : نکره اسمی است که خودش «آل» تعریف قبول نمیکند، اما معنای آن میتواند «آل» را قبول کند. مانند «دو» زیرا معنای آن که «صاحب» باشد توانایی قبول «ال» تعریف را دارد.
إشکال: این تعریف شارح به دلیل عدم جامعیت دارای اشکال است، زیرا آسمانی وجود دارند که نه خودشان «ل» تعریف قبول میکنند و نه معنایشان، این أسماء عبارتند از:
الف) حال. مانند «جاء زید راکبا»
ب) تمییز. مانند «اشتریت رطلا عسلا»
ج) اسم لامی نفی جنس. مانند «لا رجل عندنا»
د) مجرور رب. مانند «رب رجل کریم لقیته»
و البته ایراد دیگری که بر شارح وارد است این است که این تعریف مانع نیست زیرا اعلامی هستند که «آل» تعریف را قبول میکنند. مانند: «الیهود و المجوس».
برچسب : نویسنده : رضا رضوی ketabsabz بازدید : 169