دانلود کتاب باکتری‌شناسی پزشکی

کتاب باکتری‌شناسی پزشکی به قلم هادی نوعی و سید میلاد موسوی به بررسی و معرفی انواع میکروب همراه با تاریخچه‌ی کشف آن‌ها به صورت کامل می‌پردازد.

علم میکروب‌شناسی با اختراع میکروسکوپ در قرن هفدهم توسط آنتونی وان لیون هوک در هلند آغاز گردید. دوران شکوفایی میکروب‌شناسی با فعالیت‌های علمی پاستور شیمی‌دان فرانسوی بر روی پدیده تخمیر آغاز شد. پاستور را پدر علم میکروب‌شناسی نامیدند، پاستور واکسیناسیون را که به شکل تجربی از زمان ادوارد جنر وجود داشت بر یک مبنای علمی استوار ساخت و برای اولین بار واکسن‌هایی علیه سیاه‌زخم هاری تولید کرد. در همین دوران پزشک آلمانی به نام رابرت کخ به میکروب‌شناسی علاقمند شد و به کمک همکاران خود موفق شد روش‌های آزمایشگاهی میکروب‌شناسی را بهبود بخشد. رابرت کخ باکتری‌های مولد سیاه‌زخم، وبا و نیز باکتری مولد سل را کشف کرد و موفق به کسب جایزه نوبل در پزشکی شد.

در بخشی از کتاب باکتری‌شناسی پزشکی می‌خوانیم:

متابولیسم

باسیلوس آنتراسیس به راحتی بر روی محیط‌های غذایی متداول قابل کشت است. اگرچه رشد آن در شرایط هوازی بهتر می‌باشد، اما این باکتری تحت شرایط بی‌هوازی نیز قابلیت تکثیر و رشد را دارد. شرایط هوازی برای اسپورولاسیون و نه ژرمیناسیون لازم می‌باشد.

نیازمندی‌های غذایی شامل ویتامین و اسید‌های آمینه معین می‌شود. یوراسیل، آدنین، گوانین و منگنز رشد بعضی از سویه‌ها را تحریک می‌کنند. اسپورهای آنتراکس نسبت به حرارت و مواد ضد‌عفونی‌کننده شیمیایی نسبتا مقاوم‌اند. آن‌ها توسط درجه حرارت جوش به مدت 10 دقیقه و حرارت خشک 140درجه سانتی گراد به مدت 3 ساعت از بین می‌روند. اسپورها ممکن است برای ماه‌ها در پوست چرم گاو و گوسفند و سال‌ها در زمین خشک زنده باقی بمانند.

مصونیت

بهبود عفونت باسیلوس آنتراسیس ایمنی دائمی برای انسان و حیوانات به همراه دارد. در حال حاضر تنها واکسن ایمنی‌دهنده کافی برای انسان یک توکسوئید تهیه شده از یک فراکسیون اگزوتوکسین می‌باشد.

تشخیص آزمایشگاهی

باسیلوس آنتراسیس را می‌توان از خاک، زخم‌های پوستی، دستگاه تنفسی یا خون کشت داد. پیدایش دیگر باسیل‌های تولید‌کننده اسپور بعضی از این مکان‌ها برخی مواقع تعیین هویت را مشکل می‌سازد. تست حرکت، یک تکنیک قابل اطمینان برای جداسازی و غربال‌گری باسیلوس‌های ایزوله شده جهت باسیلوس آنتراسیس می‌باشد. هر باسیلوس جداشده دارای حرکت به عنوان یک گونه‌ای غیر از باسیلوس آنتراسیس فرض می‌شود. بعضی از روش‌های توصیه شده برای تعیین هویت باسیلوس آنتراسیس شامل مراحل زیر می‌باشد:

1- کشت نمونه بر روی آگار خوندار (خون گوسفند) یا یک محیط انتخابی وقتی که با نمونه‌های بسیار آلوده مواجه می‌شویم.
2- باکتری‌های جداشده از کشت برروی آگار خون‌دار را در یک محیط محتوی سرم و بی‌کربنات در حضور پنج درصد دی‌اکسید‌کربن می‌توان کشت داد و تعیین وجود کپسول باید صورت گیرد.
3- تعیین وجود توکسین توسط کاربرد آنتی‌توکسین، واکنش مثبت باسیلوس آنتراسیس را تایید می‌نماید.
4- تعیین حساسیت به پنی‌سیلین، باسیلوس آنتراسیس به پنی سیلین حساس بوده و در حالی که باسیل‌های دیگر به آن مقاوم‌اند.
5- تعیین حساسیت به گامافاژ، باسیلوس آنتراسیس به گامافاژ حساس بوده و در حالی که تمام دیگر گونه‌های باسیلوس (به غیراز باسیلوس موکوئیدوس) به طور تغییر ناپذیر و ثابتی به گامافاژ حساس می‌باشند.